υποφόνιος

-ον, Α

1. φονικός

2. (το ουδ. στον πληθ. ως ουσ.) τὰ ὑποφόνια

α) χρήματα, τα οποία καταβάλλονταν στους συγγενείς κάποιου που είχε φονευθεί, για να μην ζητήσουν εκδίκηση

β) λύτρα που καταβάλλονταν για τη διάσωση κάποιου από φόνο («ὑποφόνια διδόναι τῆς σφαγῆς», Δίων Κάσα).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + φόνιος «φονικός, αιμοσταγής»].